Wat bracht jullie ertoe om samen een Herbergier te runnen?
Agnes: ‘Mijn vader kreeg in 2012 de diagnose Alzheimer, en mijn zus en ik gingen op zoek naar een geschikte woonplek voor hem. Ik heb zelf een achtergrond in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking en deed de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening. De ouderenzorg was helemaal nieuw voor mij. De reguliere verpleeghuizen spraken mij niet erg aan, maar een vriendin van mijn vader wees ons op het concept van de Herbergier. Saskia en ik waren meteen enthousiast.’
Saskia: ‘Ik ben verpleegkundige en werkte destijds in een grote organisatie in de ouderenzorg. We dachten al langer na over de vraag, wat willen we in de toekomst doen? Vanaf het eerste moment vonden we de Herbergier een fantastisch concept. In 2010 verhuisden we van Breda naar Etten-Leur en doorliepen uiteindelijk het selectietraject bij overkoepelende franchiseorganisatie De Drie Notenboomen. We hebben twee kinderen, die toen nog jong waren. Dat maakte ons flexibel om deze stap te zetten. Bijzonder is dat de vader van Agnes uiteindelijk ook nog vijf jaar bij ons in de Herbergier heeft gewoond.’
Wat vinden jullie bijzonder aan het zorgondernemerschap?
Saskia: ‘De kleinschaligheid geeft ons de kans om dingen op onze manier te doen. De lijnen zijn kort. In grote organisaties moesten nieuwe ideeën vaak door allerlei lagen heen. Hier kunnen we goede plannen van medewerkers meteen doorvoeren. Denk bijvoorbeeld aan efficiënte veranderingen in de inrichting. Iedereen is erg betrokken, en alles is bespreekbaar.’
Wat is jullie visie op dementiezorg?
Agnes: ‘We willen dat onze bewoners voelen dat ze er écht toe doen. Het is belangrijk dat ze hun eigen keuzes kunnen blijven maken.’ Saskia vult aan: ‘Eigen regie staat hier voorop. We willen dat onze bewoners zich hier goed voelen en dat ze zo vrij mogelijk zijn. Zoals de vrijheid om naar buiten te kunnen. We hebben bijvoorbeeld een dame die altijd gewend was om veel op pad te gaan in Etten-Leur. Dat kan ze hier nog steeds.’
Agnes gaat verder: ‘We onderhouden contact met lokale ondernemers, zoals een horecagelegenheid waar onze bewoners geregeld koffiedrinken op het terras. Als iemand zijn portemonnee vergeet, regelen we de betaling achteraf. Op deze manier kunnen bewoners hun leven zoveel mogelijk voortzetten zoals ze dat gewend waren. Het is mooi om te zien dat dit zo kan. We ondersteunen waar nodig, maar nemen niets zomaar over.’
Hoe zien de dagen eruit in de Herbergier?
Saskia: ‘Geen dag is hetzelfde, en dat vind ik heerlijk. Tijdens onze weekstart bespreken we hoe het met de bewoners gaat. We starten de ochtend met het doornemen van de agenda. Dit geldt voor zowel ons als voor medewerkers. Uiteindelijk loopt de dag/week altijd anders. Het fijne is dat je je tijd als zorgondernemer flexibel kunt indelen.’
Agnes: ‘Het zorgondernemerschap is heel breed. Naast de zorg zelf, houden we ons bezig met administratie: e-mails en telefoontjes beantwoorden, verslagen uitwerken, financiën, contracten, werkoverleggen, plannen, maar ook vastgoed en communicatie. Het is hier nooit saai.’
Saskia en Agnes worden ondersteund door een vast en ervaren team: ‘Ons team bestaat uit 27 medewerkers. We coachen op de achtergrond en vinden het belangrijk dat iedereen in zijn of haar kracht staat. Iedereen heeft een eigen aanpak, zolang het doel maar hetzelfde is. Medewerkers hebben invloed op hoe de zorg wordt ingericht. We waarderen hun inbreng enorm en denken flexibel met hen mee binnen de gestelde kaders. Als we bij moeten sturen, dan doen we dat ook.’ Agnes: ‘Veel van onze medewerkers werken hier al jarenlang. Er wordt ook samen gekookt, soms zelfs een driegangendiner. Dat vinden bewoners erg leuk.’
Is er een specifiek moment dat jullie echt heeft geraakt en is bijgebleven?
Saskia vertelt stralend: ‘Zeker, dagelijks zelfs. Ik geniet ervan als bewoners elkaar spontaan ontmoeten of dingen ondernemen waar ze blij van worden. Geregeld zien we bewoners gezellig samen op een terras zitten. Daar draait het om.’
Agnes vult aan: ‘Het is mooi dat je zo’n belangrijke rol hebt in iemands laatste levensfase. We zijn er voor de bewoners en bieden ze persoonlijke aandacht, met behoud van eigen regie. Je ziet bewoners echt opbloeien. De dagelijkse, simpele dingen maken het verschil, zoals een ritje naar de autowasstraat. Muziek speelt ook een grote rol bij ons in de Herbergier. We hebben een liedjesboek en organiseren regelmatig optredens. Ook kijken we naar muziekprogramma's. Onlangs waren we bij de scholengemeenschap van onze kinderen, waar we vertelden over dementie en de invloed van muziek. Leerlingen van de school kwamen daarna samen met een muziektherapeut bij ons in de Herbergier optreden. Dit doen we al tien jaar. De interactie tussen generaties is prachtig en helpt om bewustzijn te creëren. Ze leren dat dementie ook bij het leven hoort en dat het fijn is als je je om elkaar bekommert.’ Saskia vult aan: ‘Onze vijftienjarige dochter Janne helpt samen met haar vriendin Sophie op zaterdagochtend ook standaard mee in de Herbergier. Ze doen verschillende activiteiten met de bewoners, zoals voorlezen, nagels lakken, spelletjes spelen, samen wandelen, boodschappen doen en de vaatwasser uitruimen.’
Wat zijn jullie grootste hoogtepunten tot nu toe?
Saskia: ‘Het is al vanaf de beginperiode fantastisch. We hebben alles zelf kunnen bedenken en opbouwen. We doen dit met elkaar gedaan en we zijn heel trots dat een groot deel van ons team er nog steeds is. Dat is bijzonder.’
Agnes vult aan: ‘Ook de samenwerking met de KSE, de lokale scholengemeenschap hier in de buurt, is een hoogtepunt. We hebben met subsidie een uitwisseling gedaan en een documentaire gemaakt. Die documentaire won de tweede prijs van Brabant. De uitwisseling is iets wat we jaarlijks herhalen.’
De documentaire bekijk je hier.
Agnes sluit af: ‘Het zorgondernemerschap hangt aan elkaar van hoogtepunten. In 2025 vieren we ons 10-jarig jubileum. We kunnen nog niet te veel verklappen, maar het wordt een groot feest. We verheugen ons er nu al op!’