Wendela Cotterink-Loesberg en Arend Cotterink hadden op 18-jarige leeftijd al de droom om samen een onderneming te runnen. Nu, op 52-jarige leeftijd, is het dan eindelijk zover: per 1 juli 2024 neemt het stel de leiding over in Herbergier Hellevoetsluis. Daar bieden ze een liefdevol thuis aan negentien mensen met geheugenproblemen én ze wonen hier zelf ook. Het stel heeft twee kinderen: Jasmijn (24 jaar) en Lucas (21 jaar). Labradoodle Balou en rode kater Olli verhuizen mee naar Hellevoetsluis.
Wendela en Arend ontmoetten elkaar op de middelbare school. Zij zat op de havo, en hij op het vwo. Al snel bleek het ware liefde tussen de twee. Toen ze op 18-jarige leeftijd samen in een frietkraam werkten, spraken ze uit: ‘We zouden later dolgraag samen ons eigen bedrijf runnen.’ Het toekomstige zorgkoppel vertelt: ‘Het proces voelt voor ons als een jasje dat we langzaam aantrokken en steeds aangenamer ging voelen. We werden alsmaar enthousiaster over het runnen van een eigen zorgonderneming.’
Wendela heeft een zorghart en volgde de in-service opleiding tot verpleegkundige. Arend was in diezelfde periode klaar met zijn technische opleiding werktuigbouwkunde, en kreeg een baan aangeboden in Denemarken. Wendela vertelt: ‘Ik zou eigenlijk op de verloskamer gaan werken, maar bleek toen zelf zwanger te zijn. Arend en ik verhuisden voor zijn nieuwe functie naar Denemarken en daar beviel ik van onze dochter Jasmijn. Na twee jaar zat ons avontuur erop en keerden we terug naar Nederland. Ik startte als verpleegkundige in de wijkzorg. Vijftien jaar geleden veranderde de wijkzorgorganisatie naar zelfsturende teams, waar ik een hoop heb geleerd op organisatorisch vlak: mensen aannemen, een eigen team opzetten, zorgen dat iedereen goed geschoold is en dat alles op rolletjes loopt. Tijdens de covidpandemie was ik medeverantwoordelijk voor het opzetten en leiden van een covid-unit. Toen alles na anderhalve maand liep, ben ik teruggegaan naar de cliënten en mijn collega’s in de wijk. Op mijn 48ste besloot ik me verder te ontwikkelen en volgde ik de HBO Verpleegkunde opleiding. Met mijn diploma op zak begon het steeds meer te kriebelen: ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Dit was hét moment om samen met Arend een nieuw avontuur te starten en onze droom na te jagen. We kwamen door iemand in onze omgeving in aanraking met het Herbergier concept en zo begon het balletje te rollen.’
De sprong naar het ondernemerschap
Zichtbaar glunderend vervolgt Wendela: ‘Ik weet het nog precies. Op de dag van mijn diplomering belde ik meteen om een afspraak te maken voor het bijwonen van een informatiebijeenkomst over het zorgondernemerschap. Ik was direct enthousiast!’ Voor Arend duurde dit iets langer. Hij vertelt: ‘Ik had een hoop vragen over het ondernemerschap. Ook kende ik de reguliere verpleeghuizen alleen vanuit de tijd van mijn opa. Omdat bij allebei mijn ouders dementie is geconstateerd en ik deze doelgroep en de zorg hieromheen steeds beter leerde kennen – groeide mijn enthousiasme om een eigen Herbergier te runnen. Wendela en ik hebben het hele land rondgecrosst en diverse Herbergiers bezocht. Ik had een heel ander beeld van de dementiezorg en werd totaal verrast toen ik zag dat er meer was dan de reguliere verpleeghuizen. Bij de Herbergier dacht ik meteen: wauw, wat is dit een prachtig concept! Dit wordt ons nieuwe avontuur.’
Arend komt uit een heel ander vakgebied: ‘Na afronding van mijn studie werktuigbouwkunde heb ik bijna 25 jaar bij Boon Edam gewerkt: een bedrijf binnen de technische sector. Na ons avontuur in Denenmarken, startte ik in Nederland als projectleider. Al vrij snel kreeg ik een functie in het management en vielen er steeds meer afdelingen onder mijn verantwoordelijkheid. Na ruim 15 jaar leidinggeven, was ik toe aan iets nieuws. Ik rondde een master module in Maintenance & Asset Management af en vervulde een functie als maintenance engineer. Vanuit daar had ik een ondersteunende en adviserende rol richting de medewerkers en de directie, met als doel: het bedrijf op servicegebied professionaliseren.’
Over de verschillende expertises van het stel vertelt Arend: ‘Wendela zal binnen het ondernemerschap de zorgkant coördineren, en ik focus me op het bedrijfsmatige stuk. Ik ben van mening dat onze verschillende expertises ons tot een ideaal duo maken.’
Voortborduren op iets moois
‘De huidige zorgondernemers, Jaco en Els van Dasler, hebben de Herbergier in Hellevoetsluis zo mooi en knap opgezet. Alles loopt al heel goed. Hellevoetsluis beantwoorde voor ons alle aspecten die we belangrijk vinden,’ vertelt het stel. ‘Het is ons doel om dit voort te zetten, met ons eigen sausje eroverheen.’ Wendela heeft in eerdere functies veel aan werkbegeleiding gedaan: ‘Ik vind het leuk om mensen nieuwe dingen te leren en hen te begeleiden. Ik krijg vaak terug dat ik verbindend ben. Arend en ik kunnen andersom ook veel van het team leren.’
Arend vult aan: ‘Ik ben heel nieuwsgierig naar alle bewoners als individu. Het zijn stuk voor stuk hele mooie mensen, met ieder een eigen verhaal. We hebben een aantal bewoners al gesproken tijdens het klussen in onze toekomstige woning bij de Herbergier. 's Ochtends sloten we geregeld aan bij het koffiedrinken. Zowel de bewoners als de medewerkers zijn hele lieve mensen. Je mag hier volledig jezelf zijn en verwachten dat wij waar nodig ondersteunen. Samen met de vaste medewerkers en vrijwilligers gaan we ervoor zorgen dat Herbergier Hellevoetsluis een fantastische plek blijft. Het voelt echt supergoed, nu al.’
Vrijheid en veiligheid
Het stel is groot voorstander van het opendeurenbeleid en de vrijheid die de bewoners daarmee behouden. Arend vertelt: ‘Iedereen kan heerlijk naar buiten, naar de tuin, of verder de omgeving in. We geven de bewoners de vrijheid en rust, dat ze weten dat ze even weg kunnen als ze daar behoefte aan hebben. Uiteraard gebeurt dit veilig en met de mogelijkheid dat er iemand meeloopt.’ Wendela vervolgt: ‘Ik kan me voorstellen dat bewoners ergens heengaan en wanneer ze achteruit kijken denken: ‘Dit ken ik.’ Dan komen ze weer terug naar huis, en zijn ze de onrust die ze eerst voelden, weer kwijt.’
Wat Arend en Wendela het belangrijkst vinden? ‘Dat de bewoners hun leven zo gewoon mogelijk kunnen voortzetten. We zijn van plan om aan zowel de huidige als toekomstige bewoners te vragen: wat ben je gewend om te doen? Wat vind je leuk om te doen en hoe zag je dagritme er altijd uit? Dat willen we continueren in de Herbergier. We willen veel aandacht besteden aan wat de bewoners graag willen doen: klussen, tuinieren, wandelen, of naar de winkels. Uiteraard houden we hierbij rekening met alle bewoners. Dat iedereen zich hier fijn en prettig voelt, staat absoluut op één.’
Lokale verbondenheid
‘Het sociale aspect en contact met de buurt vinden we heel belangrijk. Van de bakker tot de bloemist en het contact met andere Herbergiers. De lokale groentebroer levert het fruit en de groenten, de buurjongen maait het gras. Dit willen we allemaal één op één doorzetten. Er zijn ook familieleden van bewoners die het leuk vinden om te helpen. Tijdens NL-doet eerder dit jaar hebben we bijvoorbeeld een hekje bij de Herbergier geplaatst voor onze hond. Daar leerden we ook al familie en medewerkers kennen.’
Muzikale beleving in de Herbergier
Wendela: ‘Ik zit al 20 jaar in de musicalgroep ‘Si Tu Veux’: een klein hecht gezelschap in Hoofddorp, bestaande uit 12 leden en een regisseur. Daar doen we alles: het stuk schrijven, een repertoire maken, het decor, de songteksten, zingen enzovoort. Arend was rond de voorstellingen altijd betrokken bij het ondersteunen van de techniek en het bouwen van het decor. Ruim drie jaar geleden heeft hij de stap genomen om zelf ook op het toneel te komen staan. Een grote wens is om de aankomende jaren deel te blijven uitmaken van deze bijzondere groep. Eind vorig jaar wisten we al dat we Herbergier Hellevoetsluis zouden overnemen en besloten we om met kerst op te treden voor de bewoners. Het was een prachtig verhaal over ‘De Vierde Wijze’, dat wordt verteld en ondersteund door bijpassende liedjes. De voorstelling werd afgesloten met bekende kerstnummers zoals ‘Let it Snow’ en ‘Jingle Bells’. Het was echt fantastisch om voor de bewoners, familie en medewerkers op te treden. Iedereen was blij en het was heel mooi om te zien hoe bewoners op de voorstelling reageerden. Dat er niemand is weggelopen was voor ons een groot compliment,’ grinnikt Wendela.
Stralende toekomst
Ze vervolgt: ‘Ik houd van tuinieren, thuis klussen en ik ben dol op dieren. Hopelijk hebben we over een tijdje ook kippen en lammetjes in de mooie tuin lopen. Mijn ervaring is dat dieren mensen vaak rustig maken. Waar ik verder enorm naar uitkijk, is om samen met bewoners en onze hond Balou met de duofiets op pad te gaan. Ik zie het al helemaal voor me: Balou in de mand achterop, met zijn koppie eruit en zijn haren in de wind. Dat is voor mij puur geluk!’ Arend vult aan: ‘Ik heb heel veel zin om zowel de omgeving als de bewoners, hun families en ons team beter te leren kennen. Daar kijken we echt naar uit. Het officiële moment van de overdracht is op 1 juli. We kunnen echt niet wachten tot het zover is!’