Op 1 december 2023 opende Herbergier Almelo haar deuren. In de woonvoorziening voor 16 tot 19 mensen met dementie staan zorgondernemers Marieke en Remco de Vries aan het roer. ‘We bieden huiselijkheid en persoonlijke aandacht aan onze bewoners en hun familie.’ Er is nog een kamer beschikbaar. In dit artikel deelt de dochter van een bewoonster haar ervaringen over het wonen in de Herbergier.
Locatie met historie
De Herbergier is gevestigd in de voormalige Acaciaschool, in de veelkleurige wijk de Rohof. Het pand ligt dicht bij het centrum; alle voorzieningen zijn op loopafstand. Vanuit het karakteristieke gebouw kunnen bewoners lopend of met de duo-fiets binnen enkele minuten de natuur bereiken, wat het een ideale locatie maakt voor zowel stads- als natuurliefhebbers. De bewoners blijven dagelijks in contact met hun omgeving, zoals ze dat vroeger gewend waren. Ze ervaren dat ze ertoe doen in de lokale maatschappij. Marieke en Remco vertellen: 'Niets moet, alles mag. We stimuleren wat bewoners zelf aangeven en aankunnen, zoals sport, hobby’s of muziek maken bij de piano. Op deze manier geven we een betekenisvolle invulling aan de dag. Wonen en zorg zijn naadloos met elkaar verweven. Samen vormen we een woon- en leefgemeenschap.
Naast de warme sfeer is ook de inrichting zowel huiselijk als praktisch. De huiskamer heeft veel ramen en een open keuken, zodat bewoners vanuit hun favoriete plek het binnen- en buitenleven kunnen observeren en worden aangemoedigd om deel te nemen aan activiteiten. Er zijn zestien kamers, die bewoners naar eigen smaak kunnen inrichten. Elke kamer beschikt over een ruime badkamer en de kamer is voorzien van vloerverwarming. Daarnaast zijn er drie appartementen beschikbaar voor echtparen. Net als bij alle andere Herbergiers hanteren we een opendeurenbeleid. Bewoners krijgen zoveel mogelijk vrijheid om hun eigen keuzes te maken: uitslapen, hun maaltijden samenstellen en de dag indelen zoals zij dat willen. De tuin van de Herbergier is speciaal ontworpen voor mensen met geheugenproblemen. Door de tuin loopt een wandelpad met zitgelegenheden onderweg.’
Wonen in Herbergier Almelo
Nicole Jansen is de dochter van bewoonster Gisela (88) en voormalig bewoner Eddy, die in juni 2024 is overleden (93). Zij waren het eerste echtpaar in de Herbergier in Almelo. In december 2023 kwam Gisela er als eerste wonen, en niet veel later volgde Eddy vanuit een opname in het ziekenhuis. Inmiddels woont Gisela in een eenpersoonskamer dicht bij de woonkamer.
De diagnose dementie
Nicole: ‘Mijn ouders hadden steeds meer zorg nodig. Mijn vader begon vergeetachtig te worden. Ze hielden hun vaste ritme lang vol. Tot aan de coronatijd ging dat heel goed. Mijn vader werd steeds minder mobiel, hun dagelijkse wandeling naar de supermarkt verdween en regelmatig schoot het koken erbij in.’
Nicole vervolgt: ‘Ze hadden steeds meer hulp nodig. Eerst bij bijzondere gelegenheden zoals verjaardagen en later bij de wekelijkse hulp zoals boodschappen doen, wassen en strijken. Zo rolde ik in de mantelzorg: ik deed de boodschappen, de was en schakelde een organisatie in die een aantal keer per week warm eten aanleverde. Mijn vader ging verder achteruit. Mijn broer en ik zagen aankomen dat hij op een dag niet meer thuis zou kunnen blijven en dat mijn ouders dan uit elkaar moesten na 58 jaar huwelijk. Op een gegeven moment las ik dat de Herbergier een nieuwe vestiging ging openen in Almelo. Zowel mijn ouders, broer als ik komen hier vandaan. Na gesprekken met Marieke en Remco werd de knoop voor hun nieuwe woonplek uiteindelijk doorgehakt.’
De cirkel is rond
‘Mijn vader zat vroeger één jaar op de Acaciaschool. Later werd hij postbode en bezorgde hij daar post. Die link kon hij zelf ook nog leggen toen hij in de Herbergier woonde. Toen mijn broer en ik hoorden dat er een echtparenappartement vrijkwam, dachten we meteen: hoe mooi is het dat onze ouders hier gaan wonen?’ De cirkel is rond.’
De overgang naar de Herbergier
Nicole vertelt: ‘Mijn vader besefte de verandering door zijn geheugenproblemen niet goed. We hadden hun appartement ingericht zoals thuis, met allemaal vertrouwde meubels. Daardoor voelde het als hun eigen plek. Voor ons als familie was het een opluchting. Ik was altijd verantwoordelijk voor alles: boodschappen, de was en medische zaken. In het begin was het wennen om dat los te laten. Maar al snel groeide het vertrouwen dat alles goed geregeld was. Als er iets met mijn vader was, werden we als familie meteen ingelicht.’
Sociaal contact
Nicole: ‘Mijn ouders waren vroeger thuis altijd erg op zichzelf. In de Herbergier veranderde dat. Vanaf het begin zochten ze allebei contact met de andere bewoners en zaten ze veel in de gezamenlijke huiskamer. Ik wist niet wat ik zag. Nu mijn moeder alleen is, heeft ze helemaal veel contact met andere bewoners. Ze kan met iedereen goed overweg. Dat is voor ons als familie heel fijn. Ik bezoek mijn moeder één of twee keer per week, en er heerst een prettige sfeer. De zorgondernemers en medewerkers hebben altijd tijd om kort bij te praten. Ze nemen de tijd voor de bewoners en er is veel één op één aandacht.’
Vrijheid binnen het opendeurenbeleid
‘Van oorsprong zijn mijn ouders echte wandelaars. In de Herbergier heeft mijn moeder de vrijheid om dagelijks te lopen in de grote tuin. Ook buiten de tuin wordt er veel gewandeld. Mijn moeder komt bijna elke dag wel buiten. Als een medewerker even naar de Albert Heijn moet, dan vragen ze haar mee. Dat ze niet opgesloten zit, vindt ze heel fijn. Dat zie ik als een grote plus ten opzichte van veel reguliere verpleeghuizen. Je hoeft hier niet afhankelijk van een ander te zijn om naar buiten te kunnen.’
Persoonlijke zorg en aandacht
Nicole: ‘De zorg is warm en persoonlijk. Mijn moeder is soms verdrietig door het overlijden van mijn vader, en ze nemen altijd de tijd voor haar. Er wordt goed gekeken naar de gewoontes van bewoners, en naar wat voor henzelf belangrijk is. Mijn ouders gebruikten bijvoorbeeld altijd een stuk zeep in plaats van een pompje. Daar werd direct rekening mee gehouden. Nu mijn moeder wat is aangekomen in gewicht, wordt er extra op beweging gelet. Mijn vader wilde vaak langer in bed blijven liggen. Dat was nooit een probleem. Alles gebeurt op maat. Toen mijn vader voor de tweede keer werd opgenomen in het ziekenhuis en daarna weer naar huis mocht, was hij erg ziek. De zorg in de Herbergier was werkelijk fantastisch. Er was continu iemand bij zijn bed, wat ons enorm geruststelde. Op een avond had mijn vader een bloedtransfusie nodig en mocht hij pas om 22:00 uur naar huis. In het ziekenhuis zeiden ze: ‘Een verzorgingstehuis zal dat waarschijnlijk niet willen.’ Maar Marieke reageerde meteen: ‘Ja, prima. Tuurlijk kan dat.’ Dat gaf zoveel rust. Ook de eerste keer toen hij ontslagen werd uit het ziekenhuis, was dat op een zaterdag. Ik twijfelde of hij niet tot maandag moest wachten, maar hij werd direct welkom geheten in de Herbergier. Dat gaf zo’n warm, huiselijk gevoel.’
Betrokkenheid en contact
‘We hebben een online familienet waar foto’s worden gedeeld. Daarnaast is er ZilliZ, waarin zorginformatie wordt gerapporteerd. Dat geeft ons als familie een gerust gevoel. Mijn boodschap voor andere families die voor een keuze staan om hun dierbare te verhuizen naar een Herbergier? Doen! Het is daarbij belangrijk om te bespreken waar zij zich prettig bij voelen en wat ze nodig hebben.’
Heracles
‘Mijn vader was een groot Heracles-fan. Zelfs met zijn dementie bleef voetbal een gespreksonderwerp. In de Herbergier hadden ze speciaal voor hem een abonnement geregeld, zodat hij op zijn kamer de wedstrijden kon kijken. Hij had een begeleidster die ook Heracles-fan was, daardoor was hij helemaal in zijn nopjes.’
Wonen in Herbergier Almelo? Dat kan!
Ben jij op zoek naar een warm en liefdevol thuis voor jouw dierbare met dementie? Bekijk de website van Herbergier Almelo en ontdek de mogelijkheden.
