Bron: Rijnmond, 21 september 2024.
Voor een recent artikel van Rijnmond werden de zorgondernemers van Herbergier Oostvoorne, Peter en Margriet Brands, geïnterviewd over hun werk:
Peter en Margriet wonen samen met 19 ouderen met dementie: 'We proberen hen een zo fijn mogelijk leven te geven'
"We realiseren ons dat wat wij doen bijzonder is, maar eigenlijk staan we daar niet meer bij stil", zegt Peter Brands. Hij zorgt samen met zijn vrouw Margriet al meer dan twaalf jaar dag en nacht voor een groep ouderen met geheugenproblemen. Het koppel woont zelfs onder één dak met deze bewoners, in een historische witte woonboerderij in Oostvoorne. "We willen zeker doorgaan tot ons pensioen over een jaar of tien."
Als iemand dementie of een andere vorm van geheugenproblemen heeft, is zelfstandig thuis wonen niet altijd meer een optie. Een verzorgingshuis is dan een mogelijkheid, maar zorgt vaak voor een flinke inperking van je vrijheid. Met jarenlange ervaring in de zorg zagen Margriet en Peter dat het ook anders kon.
"Een plek waar mensen in vrijheid wonen zoals ze dat thuis deden, met zorgpersoneel dat niet de hele dag bezig is met administratie, maar met de mensen zelf", legt Margriet uit.
Na een lange zoektocht naar dé geschikte locatie, werd Herbergier Oostvoorne opgericht in een boerderij uit 1859. Nu wonen daar negentien mensen, onder wie drie echtparen. De meeste bewoners hebben dementie.
Doen wat ze zelf willen
Zelfstandig naar de markt, op familiebezoek of een ommetje maken in de omgeving kan allemaal. "De bewoners hoeven zich niet aan te passen aan ons; wij passen ons aan aan hen", vertelt Peter.
"Het is hun leven, dus wie zijn wij om te zeggen wat de bewoners wel en niet zouden mogen? Die vrijheid is voor veel mensen vaak een reden dat ze het hier zo leuk vinden om te wonen. En mocht te veel vrijheid een probleem zijn, dan kunnen we met de familie altijd kijken hoe we ermee om kunnen gaan."
Het ultieme doel van deze woonvorm: de bewoners een fijn leven laten leiden, ondanks hun diagnose of ondanks dat ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen.
Eigen kamer en gezamenlijke woonkamer
Iedereen heeft een eigen woon-slaapkamer en badkamer, ingericht naar eigen smaak en met eigen spullen. Margriet en Peter wonen in dezelfde boerderij en zijn 24/7 bereikbaar voor de bewoners. Het koppel wordt ondersteund door een vast team van personeel. "Zo kunnen we echt zorg verlenen vanuit ons hart."
De Herbergier heeft een gezellige tuin met moestuin. In de gezamenlijke woonkamer staan meerdere grote tafels waar de bewoners met elkaar aan de koffie kunnen, een praatje kunnen maken of een spelletje kunnen spelen.
Samen werken
Margriet gaat rond met een trommel vol koekjes voor bij de koffie. Vervolgens zet ze een wasmand vol met handdoeken en washandjes op één van de tafels. Bewoner Wim van de Blink (86) is er als de kippen bij om Margriet een handje te helpen.
"We hebben elke dag veel was en dat moet ook elke dag verwerkt worden. We proberen dat zoveel mogelijk op te vouwen met de bewoners die dat nog kunnen en die dat leuk vinden", legt Margriet uit. "Ook de strijkwas is veel. Dat wordt vaak 's nachts gedaan. Als je het zo met elkaar doet, is het zo weer gebeurd."
Ze richt zich tot Wim, die een grijze handdoek keurig opvouwt en vervolgens een van zijn eigen onderbroeken in de stapel met schone was ontdekt. "Dat opvouwen heb je vroeger vaker gedaan hè?", zegt ze goedkeurend tegen hem.
'Mij krijgen ze hier niet meer weg!'
Wim en zijn vrouw Esther wonen sinds dit jaar in de Herbergier. Dat ze ooit op deze plek zouden gaan wonen, hadden ze vroeger nooit gedacht. "We zijn hier in het verleden vaak genoeg langs gefietst. Dan zagen we de bewoners gezellig buiten zitten, en zeiden we altijd tegen elkaar dat dat toch wel erg gezellig is zo met zijn allen. We hebben er toen nooit bij stil gestaan dat het ons zou overkomen dat we er zelf tussen zouden komen te zitten."
Zelfstandig wonen was voor Wim en Esther niet meer mogelijk. Esther is linkszijdig verlamd en werd voorheen verzorgd door Wim, maar dit ging niet meer. Hij heeft last van geheugenproblemen.
"Zo zijn we hier terecht gekomen. Het is hier erg huiselijk. Als je in de huiskamer zit met alle anderen, heb je het idee dat het één grote familie is", legt ze uit. "Het is fijn dat je je ook terug kunt trekken in je eigen kamer. Daar is het rustig. En het lijkt nog best op ons huis, want we hebben onze eigen spullen meegenomen. "
Het fijnste hieraan vindt Wim de omgeving. "Ik kom zelf uit Oostvoorne en mijn vrouw van oorsprong uit Vierpolders. We zijn dus in de buurt gebleven." Ook de activiteiten, de zorg en het eten worden geprezen. "Ik kwam hier binnen met 85 kilo en weeg nu 103. Dat mag je best horen hoor, want dat is een pluspunt", zegt Wim gekscherend tegen de verslaggever. "Het eten is geweldig hier."
Esther benoemt ook de hulp die dag en nacht beschikbaar is. "Je hoeft maar op een belletje te drukken en ze komen naar je toe. Ze krijgen mij hier echt niet meer weg!"
Privé en werk in balans
Margriet en Peter vinden het fantastisch om te zorgen voor de bewoners. "Het is gezellig. Je hebt altijd even een praatje. Je kunt er op ieder moment van de dag met de bewoners op uit of iemand persoonlijke aandacht geven", zegt Margriet.
Natuurlijk is het een intense manier van zorgverlenen. Een goede balans tussen werk en privé is daarom belangrijk. "Wij moeten er soms ook even uit. Als je dat niet doet, ben je altijd aan het zorgen en ben je altijd bezig met het bedrijf. Het is heel intensief, maar met een goed team om ons heen kunnen we die balans wel vinden."
Voor iedereen
Het klinkt als een woonvorm die misschien alleen voor de rijke ouderen beschikbaar is. Maar Peter benadrukt dat dat absoluut niet het geval is. "Iedereen die dat wil, kan hier komen wonen. Dat vinden wij ook een van de belangrijkste punten van dit concept."
De Herbergier telt landelijk meer dan vijftig vestigingen. Drie daarvan zitten er in de regio Rijnmond. In november komt daar een vierde bij, in Schiedam. Er zijn in iedere Herbergier in ieder geval drie kamers bestemd voor mensen met een laag inkomen (bijvoorbeeld enkel AOW).
Eén groot gezin
Doordat Peter en Margriet zelf met de bewoners onder één dak wonen, kennen ze elkaar door en door. "We zijn eigenlijk een groot gezin geworden met zijn allen. We kennen de bewoners en hun families goed, we weten precies wat ze wel en niet leuk vinden. Als er iets aan de hand is, kunnen we al gauw achterhalen waar dat vandaan komt. Minieme veranderingen zien wij meteen."
De innige band met de bewoners kent ook een keerzijde. "Het zwaarste is dat wij ook afscheid moeten nemen van mensen, als iemand komt te overlijden. Je bouwt een band op met die bewoner en met de familie, wat afscheid nemen heel moeilijk maakt", zegt Peter. "Als we toekomstige bewoners opbellen dat er een appartement leeg is, zijn zij heel blij. Maar aan de andere kant staat dan een familie met verdriet. Dat maakt het contrast soms wel erg zwart-wit."
Meer weten over Herbergier Oostvoorne? Klik dan hier.