Ede, 25 september 2024
Dag allemaal,
Het is bíjna zover, éindelijk! Miv 1 oktober aanstaande zijn wij de zorgondernemers van Herbergier Ede – we hebben er enorm veel zin in en kijken er al een hele poos naar uit.
Wij zijn Aalt & Margreet Mostert, hebben 4 pracht-jongens waarvan er 2 meekomen richting de Diamantstraat. Jauc, onze oudste woont op Slunterhof – een woonvoorziening voor anders begaafden. Dries, onze 2e -automonteur-in-spé , blijft voorlopig nog op ons huidige adres wonen. Aalt jr en Henk komen mee. Aalt zit in de 4e klas van de Meerwaarde in Barneveld en wil daarna naar de MBOV. Henk zit in klas 3 op het Streek Lyceum, hij mag nog een paar jaar voorgezet onderwijs volgen.
Aalt sr is oa leerkracht exacte vakken op voorgezet onderwijs geweest. Nu zzp-er in de ICT en postbode. Hij hoopt dat hij straks nog tijd heeft om 2 postroutes per week weg te lopen – vakterm PostNL. Hij vindt het heerlijk om al lopend en fietsend bezig te zijn. Afgelopen tijd bedacht hij al werkend/fietsend/lopend allerlei plannen voor ‘onze Herbergier’.
Ik werk al jaar en dag in de zorg; lang geleden begonnen als leerling Ziekenverzorgster en nu nog werkend als verpleegkundige in een team bij Icare, het Verpleegtechnisch- en Palliatief-team. Onlangs werkte ik nog op Hospice Demeter in De Bilt. Dat heb ik dus opgezegd voor de Herbergier; Icare probeer ik aan te houden voor plm 4 uur per week – houd ik mijn vp-technische vaardigheden hopelijk bij!
Afgelopen 24 jaar hebben we al een paar keer bij een kleinschalige zorg-vorm gekeken, maar het was het steeds net niet. Vervolgens slokte ons gezin ons op – vooral de zorg rond Jauc vroeg veel tijd en aandacht. In die jaren werkte ik als ‘vaste nacht’ in het UMC-U; zo was er altijd 1 van ons beiden thuis voor de jongens/Jauc. Nadat Jauc een fijne woonplek vond, kon ik m’n vleugels uitslaan en gaan bedenken wat mooi en goed en fijn zou zijn om te doen.
Vorig jaar december was ik met een collega op het Nursing congres in Den Bosch; daar stond een stand met bemanning van de Herbergier. Zoiets zou ik ooit nog willen, vertrouwde ik m’n collega toe. Kennelijk duidelijk genoeg voor de oren van de recruiter – hij kwam op ons af en vroeg: hoor ik interesse?? Nou-nou, niet zo snel … dacht ik nog. Maar ja, zo’n woonvorm leek ons inderdaad wel wat. Maar aangezien er in Ede niet zoiets is, wilde ik doorlopen. (We gaan Ede vooralsnog niet uit vanwege onze jongens, mn vanwege Jauc.)
Ho-ho, we zijn in Ede juist op zoek naar opvolgers! De huidige eigenaar wil de zaak nl ter overname aanbieden.
En zo kwam ik 6 december thuis met het visitekaartje van de recruiter plus een informatieblad van de Herbergier en is nu bijna alles gereed voor overname!
De afgelopen weken zijn we al regelmatig in huis geweest om de bewoners en het personeel vast wat te leren kennen. Aalt is met Cor op pad geweest en heeft zich verdiept in allerhande facilitaire diensten. Ik ben bij Petra geweest en heb wat diensten meegewerkt en roostergaten ingevuld. We voelen ons al aardig thuis en op ons gemak. Ook de jongens zijn al paar keer mee geweest, blijven gelukkig enthousiast!
Ondanks de berg werk die wacht, zijn we goedsmoeds, vol vertrouwen en geloof! We kijken naar jullie en samenwerking met jullie uit!
Na de verhuizing vinden we het fijn om in alle rust met jullie persoonlijk kennis te maken!